Zagłada Babilonu

1 Tak mówi Pan:

Oto sprowadzę na Babilon

i na mieszkańców Chaldei 51 ,1  „Chaldei” – w tekście hebr. leb qamaj, „serce moich przeciwników”, co stanowi kryptonim typu „atbasz” wyrazu kaśedim, tzn. Chaldejczyków; zob. przyp. do 25 ,26 ; „niszczący wiatr” – zob. 4 ,11 n; 18 ,17 ; Iz 21 ,1 .

niszczący wiatr.

2 Poślę do Babilonu tych, co przesiewają [zboże] 51 ,2  Por. 15 ,7 ; Mt 3 ,12 .,

i przesieją go, i spustoszą ziemię,

bo się zewsząd zwrócą przeciw niemu

w dniu klęski.

3 Niech żaden z łuczników nie napina swego łuku

ani niech się nie przechwala swoim pancerzem!

Nie oszczędzajcie jego młodzieży,

zniszczcie całe jego wojsko!

4 Legną zabici w ziemi chaldejskiej,

przebici na jej ulicach.

5 Bo nie owdowiał 51 ,5  Ścisły związek między Bogiem a narodem w całej księdze przedstawiony jest symbolicznie jako małżeństwo; por. rozdz. 2 n. ani Izrael, ani Juda

po swoim Bogu, Panu Zastępów^s.

Kraj zaś ich pełen jest winy

wobec Świętego^s Izraela.

6 Uciekajcie ze środka Babilonu!

Każdy niech ratuje swe życie!

Nie gińcie z powodu jego grzechu!

Nastał bowiem czas odwetu u Pana,

On daje mu zapłatę za to, co uczynił.

7 Babilon był w ręku Pana złotym kielichem,

upajającym całą ziemię.

Jego wino piły wszystkie narody,

dlatego w szał wpadły 51 ,7  Por. 25 ,15 -29 ..

8 Niespodziewanie upadł i załamał się Babilon;

podnieście nad nim lament!

Przynieście balsam na jego ranę,

może odzyska zdrowie.

9 Staraliśmy się Babilon uzdrowić,

lecz się nie dał wyleczyć.

Porzućmy go! Niech każdy idzie do swej ziemi!

Albowiem sąd nad nim dosięga nieba

i aż pod obłoki się wznosi.

10 Ukazał Pan naszą sprawiedliwość 51 ,10  LXX i tłum. Akwili mówią o sprawiedliwości Bożej..

Chodźmy, głośmy na Syjonie^s

dzieło Pana, Boga naszego!

11 Ostrzcie strzały, przygotowujcie tarcze!

Pan budzi ducha króla 51 ,11  „Króla” – wg LXX, syr., TM – lm.; „Medii” – rozumianej łącznie z Persją; por. Iz 13 ,17 ; 21 ,2 ; Dn 6 ,9 .13 ; inni wyraz ten uważają za glosę. Medii,

bo jego zamiarem – zniszczenie Babilonu;

jest to pomsta Pana,

pomsta za Jego świątynię.

12 Podnieście znak przeciw murom Babilonu,

wzmocnijcie straże!

Postawcie posterunki,

przygotujcie zasadzki!

Jak bowiem postanowił Pan,

tak wprowadza w czyn

to, co ogłosił przeciw mieszkańcom Babilonu 51 ,12  Wezwanie do walki skierowane do Persów i Medów, nowego nieprzyjaciela z północy..

13 Ty, co mieszkasz nad wielkimi wodami,

wielkie skarby posiadasz:

nadszedł twój kres,

dopełniła się twa miara.

14 Pan Zastępów przysiągł na swe imię^s 51 ,14  Por. przyp. do 49 ,13 .:

Nieuchronnie napełnię ciebie ludźmi jak szarańczą,

i podniosą nad tobą okrzyk wojenny.

15 51 ,15 -19  Powtórzenie 10 ,12 -16 .

16 Na dźwięk Jego głosu huczą wody w niebie.

On sprawia, że się chmury podnoszą z krańców ziemi,

On czyni błyskawice – zapowiedź deszczu –

i wysyła wiatr ze swoich zbiorników.

17 Ograniczony pozostaje każdy człowiek bez wiedzy;

wstydzić się musi każdy złotnik z powodu bożka,

bo jego posągi są kłamstwem

i nie ma w nich [życiodajnego] tchnienia.

18 Są one nicością, tworem śmiesznym,

zginą, gdy nadejdzie czas obrachunku z nimi.

19 Nie takie jest dziedzictwo Jakuba.

Wszechświat bowiem On ukształtował.

Izrael zaś jest szczepem Jego dziedzictwa,

Pan Zastępów Jego imię.

O młocie Bożym i górze zagłady 51,20-26 Ograniczona rola dziejowa Babilonu.

20 Byłeś dla mnie młotem – narzędziem wojny.

Miażdżyłem tobą narody,

burzyłem tobą królestwa.

21 Miażdżyłem tobą konia i jeźdźca,

miażdżyłem tobą wóz i jego woźnicę.

22 Miażdżyłem tobą męża i kobietę,

miażdżyłem tobą starca i dziecko,

miażdżyłem tobą młodzieńca i dziewicę.

23 Miażdżyłem tobą pasterza i jego trzodę,

miażdżyłem tobą rolnika i jego zaprzęg,

miażdżyłem tobą rządców i kierowników.

24 Odpłacę Babilonowi i wszystkim mieszkańcom Chaldei

za wszystko zło wyrządzone Syjonowi

na waszych oczach – wyrocznia^s Pana.

25 Oto Ja przeciw tobie, góro zagłady 51 ,25  Symbol panowania i zniszczenia. Babilon leżał bowiem w dolinie.

– wyrocznia Pana –

która wyniszczyłaś całą ziemię,

wyciągnę na ciebie rękę

i zepchnę cię ze skały,

czyniąc cię górą płonącą.

26 Nie będą brać z ciebie kamienia węgielnego

ani kamienia pod fundament,

ale będziesz opuszczona na wieki

– wyrocznia Pana.

Zdobycie Babilonu

27 Wznieście znaki w kraju!

Dmijcie w trąby wśród narodów!

Do świętej wojny z nim przygotujcie narody!

Zwołajcie przeciw niemu

królestwo Ararat, Minni i Aszkenaz!

Ustanówcie przeciw niemu dowódcę,

każcie sprowadzić konie, jak najeżoną szarańczę!

28 Do świętej 51 ,27  „Narodów” – por. 4 ,5 n; 6 ,4 ; „Ararat” – Urartu nad jeziorem Van w Armenii; „Minni i Aszkenaz” – bliżej nie znane; por. jednak Rdz 10 ,3 ; 1  Krn 1 ,6 .wojny przeciw niemu przygotujcie narody,

króla Medii 51 ,28  Por. w. 11  z przyp., jego przywódców i wszystkich jego urzędników,

całą ziemię, nad którą panuje.

29 Drży ziemia i dygoce,

bo się wypełniły plany Pana na Babilonie,

by obrócić ziemię babilońską

w nie zamieszkane pustkowie.

30 Bohaterowie babilońscy odstąpili od walki,

przebywają w warownych twierdzach.

Wyczerpała się ich siła,

stali się jak kobiety.

Budynki jego uległy spaleniu,

wyłamane zostały jego zasuwy.

31 Goniec zabiega drogę gońcowi,

a posłaniec posłańcowi,

by zawiadomić króla Babilonu,

że zdobyte ze wszystkich stron jest jego miasto,

32 że zajęte są brody,

umocnienia spalone,

a wszyscy wojownicy porażeni strachem.

33 Tak bowiem mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela:

Córa Babilonu jest jak klepisko,

kiedy je ubijają 51 ,33  Jak przed żniwami przygotowuje się klepisko do omłotu zboża, tak wrogowie przygotowują się do zniszczenia miasta i wykonania miary gniewu Bożego.;

już niedługo przyjdzie na nią czas żniwa.

Odwet Boży za zburzenie Jerozolimy i lamentacja

34 Pożarł mnie i wyniszczył Nabuchodonozor, król babiloński,

następnie porzucił jak puste naczynie.

Niby smok mnie pochłonął,

wypełnił swe wnętrzności tym, co dawało mi rozkosz,

<wypędził mnie> 51 ,34  Glosa..

35 Mój ucisk i moja nędza – na Babilon!

– powie Mieszkanka Syjonu^s.

Krew moja – na mieszkańców Chaldei!

– powie Jerozolima.

36 Dlatego tak mówi Pan:

Oto Ja będę bronił twej sprawy,

dopełnię twojej pomsty:

każę wyschnąć jego morzu,

a źródłu jego zaniknąć.

37 Babilon stanie się polem gruzów,

siedliskiem szakali,

przedmiotem zgrozy i drwin,

pozbawionym mieszkańców 51 ,37  Por. 9 ,10 ..

38 Ryczą oni jak lwy w gromadzie,

pomrukują niby młode lwiątka.

39 Gdy się rozpalą 51 ,39  Wyraz różnie tłum.; inni: „dla ich pożądania”, „z trucizną”., przygotuję im ucztę,

upoję ich tak, że będą oszołomieni:

zasną wiecznym snem,

by się już nie przebudzić

– wyrocznia Pana.

40 Poprowadzę ich na rzeź jak jagnięta,

jak barany wraz z kozłami.

41 Jak została zdobyta <Szeszak> 51 ,41  Glosa typu atbasz; zob. przyp. do 25 ,26 .

i wzięta chluba całej ziemi?

Jak się stał przedmiotem zgrozy

Babilon wśród narodów?

42 51 ,42 n Dwa różne obrazy ukazujące zagładę Babilonu: zalanie bałwanami morskimi i obrócenie w bezludną i bezwodną pustynię. Wezbrało na Babilon morze,

pokryła go nawałnica bałwanów.

43 Jego miasta stały się pustynią,

ziemią bezwodną i stepem,

gdzie nikt nie mieszka,

nie przechodzi tamtędy żaden człowiek.

Przeciw Belowi

44 Ukarzę Bela 51 ,44  „Bela” – zob. przyp. do 50 ,2 ; „mur” – słynny mur babiloński nosił imię Bela. w Babilonie,

wyrwę mu z paszczy, cokolwiek pochłonął.

Narody nie będą napływać doń więcej,

mur Babilonu musi upaść.

45 Wyjdź, mój narodzie, spośród niego!

Każdy niech ratuje swe życie

przed żarem gniewu Pana!

46 Nie upadajcie na duchu ani się lękajcie

wieści roznoszonej po kraju 51 ,46  Słowa skierowane do zdezorientowanych wygnańców judzkich, przebywających w Babilonie..

Jednego roku obiega ta wieść,

po niej następnego roku wieść druga.

Tymczasem w kraju gwałt panuje,

władca zwraca się przeciw władcy.

47 Dlatego oto nadchodzą dni,

kiedy ukarzę bożki Babilonu.

Cały jego kraj okryje hańba,

a wszyscy jego zabici będą leżeli pośrodku niego.

48 Wykrzykną radośnie nad Babilonem

niebo i ziemia,

i wszystko, co jest w nich.

Z północy bowiem ciągną przeciw niemu

niszczyciele – wyrocznia Pana.

Odwet Boży na Babilonie

49 Również Babilon musi upaść

za poległych Izraela,

tak jak padli za Babilon

polegli z całego kraju.

50 W drogę, którzy ocaleliście od miecza,

nie zatrzymujcie się!

Choć oddaleni, wspominajcie Pana,

a Jerozolima niech będzie w waszej pamięci!

51 «Zawstydzeni jesteśmy, bo usłyszeliśmy zniewagę,

hańba okryła nasze oblicza,

bo weszli obcy

do świętych przybytków domu Pańskiego» 51 ,51  Mówią wygnańcy..

52 Dlatego oto nadchodzą dni

– wyrocznia Pana –

kiedy ukarzę jego bożki,

a w całym kraju będą jęczeć ranni.

53 Bo choćby nawet aż pod niebo wynosił się Babilon

i choćby niedostępną uczynił butną swą potęgę,

mimo to wyjdą ode Mnie jego pustoszyciele

– wyrocznia Pana.

54 Słuchaj! Krzyk się rozlega z Babilonu

i wielkie nieszczęście – z ziemi chaldejskiej.

55 Bo Pan pustoszy Babilon,

sprawia, że milknie w nim głośne wołanie.

Huczą ich fale jak wielkie wody,

rozlega się łoskot ich głosu.

56 Albowiem niszczyciel ciągnie na Babilon:

jego bohaterowie zostaną pojmani,

połamane ich łuki.

Tak, Pan jest Bogiem odpłaty,

odpłaca niezawodnie.

57 Upoję ich przywódców i mędrców,

jego rządców, urzędników i bohaterów;

zapadną w wieczny sen,

tak że się nie zbudzą 51 ,57  Por. 51 ,39 .

– wyrocznia Króla,

na imię Mu Pan Zastępów.

58 Tak mówi Pan Zastępów:

Potężny mur Babilonu 51 ,58  Zob. przyp. do 51 ,44 .

zwali się doszczętnie.

Wysokie jego bramy

spłoną w ogniu.

Na próżno więc trudzą się narody,

dla ognia wysilają się ludy.

Groźba Jeremiasza wysłana do Babilonu

59 Sprawa, jaką zlecił prorok Jeremiasz Serajaszowi, synowi Neriasza 51 ,59  Brat Barucha, sekretarza i przyjaciela proroka. Sedecjasz udał się na czele delegacji do Babilonu, zapewne po odrzuceniu propozycji koalicji antybabilońskiej (27 ,3 nn), by zapewnić Nabuchodonozora o swej lojalności., synowi Machsejasza, gdy ten udawał się z królem judzkim, Sedecjaszem, do Babilonu w czwartym roku jego panowania; Serajasz był głównym kwatermistrzem. 60 Opisał zaś Jeremiasz w jednej księdze całe nieszczęście, jakie miało przyjść na Babilon, mianowicie wszystkie przepowiednie spisane przeciw Babilonowi. 61 Jeremiasz powiedział do Serajasza: «Gdy przybędziesz do Babilonu, postaraj się przeczytać publicznie wszystkie te słowa. 62 Powiesz zaś: Panie, Ty zapowiedziałeś o tym miejscu, że je zniszczysz, tak że zostanie opustoszałe, bez ludzi i bez bydła; pozostanie pustkowiem na wieki. 63 Gdy skończysz czytać tę księgę, przymocujesz do niej kamień i wrzucisz ją do Eufratu 51 ,63  Czynność symboliczna., 64 mówiąc: Tak niech utonie Babilon, by już się nie podniósł z nieszczęścia, jakie na niego ześlę».

Dotąd słowa Jeremiasza.