Satyra na cudze bóstwa i bałwochwalców

10

1 Słuchajcie słowa, które Pan mówi do was, domu Izraela!

2 Tak mówi Pan:

«Nie przyswajajcie sobie postępowania narodów

ani nie obawiajcie się znaków niebieskich 10 ,2  Dociekania astralne, pochodzenia mezopotamskiego, stwarzały niebezpieczeństwo skażenia religijnego.,

mimo że obawiają się ich narody.

3 10 ,3 -16  Polemika z kultem bałwochwalczym, o charakterze pamfletu, podobna do Ba 6  (List Jeremiasza); Dn 14 ,1 -22 ; fragment znacznie późniejszego pochodzenia. Albowiem to, co wzbudza lęk u narodów, jest niczym,

jako że jest drewnem wyrąbanym w lesie,

obrobionym dłutem, rękami rzeźbiarza.

4 Zdobi się je srebrem i złotem,

umocowuje się za pomocą gwoździ i młotka,

by się nie chwiało.

5 [Posągi] te są jak strachy na ptaki wśród pola melonów,

nie mówią,

trzeba je nosić, bo nie chodzą.

Nie bójcie się ich, gdyż nie mogą zaszkodzić

ani nie są zdolne czynić dobrze.

6 Nikogo nie można porównać do Ciebie, Panie!

Jesteś wielki i wielkie jest przepotężne imię^s Twoje!

7 Kto nie lękałby się Ciebie, Królu narodów? 10 ,7  Cyt. w Ap 15 ,4 .

Tobie to właśnie przysługuje.

Bo spośród wszystkich mędrców narodów

i spośród wszystkich ich królestw

nikt nie może się równać z Tobą.

8 Wszyscy razem są głupi i bezrozumni;

nauka pochodząca od bałwanów – to drewno.

9 Srebro kute w płytki,

przywożone z Tarszisz^s, a złoto z Ufaz 10 ,9  Położenie Ufaz nie jest znane. –

dziełem sprawnych rąk złotnika.

Szaty ich są z purpury i szkarłatu –

to wszystko jest dziełem zręcznych rzemieślników.

10 Pan natomiast jest prawdziwym Bogiem,

jest Bogiem żywym i Królem wiecznym.

Gdy się gniewa, drży ziemia,

a narody nie mogą się ostać wobec Jego gniewu.

11 Tak macie mówić do nich 10 ,11  Wiersz zachowany tylko w jęz. aram., być może pochodzenia liturgicznego.:

Bogowie, którzy nie uczynili nieba i ziemi,

znikną z ziemi i spod tego nieba.

12 On mocą swą uczynił ziemię,

umocnił świat swą mądrością,

a swoim rozumem rozpostarł niebiosa.

13 Na dźwięk Jego głosu 10 ,13  „Głosu” – por. Ps 29 [28 ]; „wody w niebie” – kosmografia starosemicka odróżniała „wody górne”, źródło opadów atmosferycznych, od zbiorowiska „wód dolnych”; por. Rdz 1 ,7 . Podobnie wiatr umieszczała w zbiornikach: 51 ,16 ; por. Hi 37 ,9 ; 38 ,24 . huczą wody w niebie,

On sprawia, że się chmury podnoszą z krańców ziemi;

On czyni błyskawice – zapowiedź deszczu –

i wysyła wiatr ze swoich zbiorników.

14 Ograniczony pozostaje każdy człowiek bez wiedzy,

wstydzić się musi każdy złotnik z powodu bożka,

bo jego posągi są kłamstwem

i nie ma w nich [życiodajnego] tchnienia.

15 Są one nicością, tworem śmiesznym,

zginą, gdy nadejdzie czas obrachunku z nimi 10 ,15  Por. Wj 12 ,12 ; Lb 33 ,4 ; So 2 ,11 ..

16 Nie takie jest dziedzictwo Jakuba.

On bowiem ukształtował wszechświat 10 ,16  Dosł.: „to wszystko”..

Izrael zaś jest szczepem Jego dziedzictwa.

Imię Jego: Pan Zastępów^s».

Wygnanie

17 Pozbieraj z ziemi swoje tobołki 10 ,17  „Tobołki” – tłum. przypuszczalne; „ty” – mowa o Jerozolimie.,

ty, która pozostajesz oblężona!

18 Albowiem tak mówi Pan:

«Oto daleko odrzucę tym razem

mieszkańców kraju.

Sprowadzę na nich ucisk,

by Mnie odnaleźli».

19 10 ,19nn Skarga narodu. Biada mi z powodu mego nieszczęścia!

Rana moja jest nieuleczalna!

A ja myślałem: To jest jedynie <mój> ból

i mogę go znieść.

20 Namiot mój uległ zniszczeniu,

wszystkie moje sznury zostały zerwane.

Synowie moi odeszli ode mnie, nie ma ich.

Nikogo już nie ma, kto by naprawił namiot

i kto by rozpiął moje płótna.

21 Tak, pasterze 10 ,21  Chodzi o przywódców narodu, duchownych i świeckich. okazali się nierozumni,

nie szukali Pana,

dlatego się im nie poszczęściło,

a cała ich trzoda uległa rozproszeniu.

22 Słuchajcie nowiny: Oto nadchodzi!

Wielka wrzawa z ziemi północnej 10 ,22  Por. 4 ,13 ; 5 ,15nn; 6 ,22n .,

aby zamienić miasta judzkie w pustynię,

w siedlisko szakali.

Modlitwa proroka za naród

23 Wiem, Panie, że nie człowiek wyznacza swą drogę,

i nie w jego jest mocy kierować swoimi krokami, gdy idzie 10 ,23  Por. Ps 37 [36 ],23n ; Prz 20 ,24 ..

24 Ukarz mnie, Panie,

lecz według słusznej miary,

nie według swego gniewu,

byś mnie zbyt nie umniejszył.

25 Wylej gniew swój na narody,

które Ciebie nie uznają,

i na plemiona,

które nie wzywają Twego imienia.

Pochłonęły bowiem one Jakuba,

zniszczyły go i spustoszyły jego pastwiska 10 ,25  Późniejszy dodatek, być może z Ps 79 [78 ],6n ..