64

1 podobnie jak ogień pali chrust

i sprawia wrzenie wody –

abyś dał poznać Twe imię^s wrogom.

Przed Tobą drżeć będą narody,

2 gdy dokonasz dziwów nadspodziewanych,

<zstąpiłeś: przed Tobą zatrzęsły się góry> 64 ,2  Por. 63 ,19 , zapewne glosa.,

3 o których z dawna nie słyszano.

Ani ucho nie słyszało,

ani oko nie widziało 64 ,3  Por. 1  Kor 2 ,9 .,

żeby jakiś bóg poza Tobą czynił tyle

dla tego, co w nim pokłada ufność.

4 Obyś wychodził naprzeciw tym, co radośnie pełnią sprawiedliwość

i pamiętają o Twych drogach^s.

Oto Ty zawrzałeś gniewem, bo grzeszyliśmy

przeciw Tobie od dawna i byliśmy zbuntowani.

5 My wszyscy byliśmy skalani,

a wszystkie nasze dobre czyny jak skrwawiona szmata.

My wszyscy opadliśmy zwiędli jak liście,

a nasze winy poniosły nas jak wicher.

6 Nikt nie wzywał Twojego imienia,

nikt się nie zbudził, by się chwycić Ciebie.

Bo skryłeś Twoje oblicze przed nami

i oddałeś nas w moc naszej winy.

7 A jednak, Panie, Ty jesteś naszym Ojcem.

My jesteśmy gliną, a Ty naszym Twórcą.

Wszyscy jesteśmy dziełem rąk Twoich.

8 Panie, nie gniewaj się tak ogromnie

i nie chowaj ciągle w pamięci naszej winy!

Oto wejrzyj, prosimy,

my wszyscy jesteśmy Twym ludem.

64 ,4  Tekst skażony, różnie popr. i tłum.9 64 ,9n Zob. przyp. do 63 ,18 . Twoje święte miasta są opustoszałe,

Syjon^s jest pustkowiem,

Jerozolima – odludziem.

10 Świątynia nasza, święta i wspaniała,

w której Cię chwalili nasi przodkowie,

stała się pastwą pożaru,

i wszystko, co kochaliśmy, zmieniło się w zgliszcza.

11 Czyż na to wszystko możesz być nieczuły, Panie?

Czy możesz milczeć, by nas pognębić nad miarę?