Pieśń o winnicy 5,1-7 Temat niewdzięcznej winnicy Bożej, jako symbolu Izraela, dobrze znany z tej pieśni Izajasza (por. 27,2-5), spotykany jest u innych proroków: Jr 2,21; 5,10; 6,9; 12,10; Ez 15,1-8; 19,10-14; Oz 10 i znajduje oddźwięk w Pwt 32,32n; Ps 80[79], 9-17; Syr 24,17 oraz w przypowieściach ewangelicznych: Mt 20,1-15; 21,33-41; J 15,1-6.

1 Chcę zaśpiewać memu Przyjacielowi 5 ,1  Bogu lub wg innych jakiemuś przyjacielowi proroka, postaci przypowieściowej.

pieśń o Jego miłości ku swojej winnicy!

Przyjaciel mój miał winnicę

na żyznym pagórku.

2 Otóż okopał ją i oczyścił z kamieni,

i zasadził w niej szlachetną winorośl;

pośrodku niej zbudował wieżę,

także i tłocznię w niej wykuł.

I spodziewał się, że wyda winogrona,

lecz ona cierpkie wydała jagody.

3 «Teraz więc, o mieszkańcy Jeruzalem

i mężowie z Judy,

rozsądźcie, proszę, między Mną

a winnicą moją.

4 Co jeszcze miałem uczynić winnicy mojej,

a nie uczyniłem w niej?

Czemu, gdy czekałem, by winogrona wydała,

ona cierpkie dała jagody?

5 Więc dobrze! Pokażę wam,

co uczynię winnicy mojej:

rozbiorę jej żywopłot, by ją rozgrabiono,

rozwalę jej ogrodzenie, by ją stratowano.

6 Zamienię ją w pustynię,

nie będzie przycinana ni plewiona,

tak iż wzejdą osty i ciernie.

Chmurom zakażę spuszczać na nią deszcz».

7 Otóż winnicą Pana Zastępów^s

jest dom Izraela,

a ludzie z Judy szczepem Jego wybranym.

Oczekiwał On tam sprawiedliwości, a oto rozlew krwi,

i prawowierności, a oto krzyk grozy.

Przekleństwa na Judę

8 Biada tym, którzy dodają dom do domu,

przyłączają rolę do roli,

tak iż nie ma wolnego miejsca,

a wy sami mieszkacie w środku kraju.

9 Do moich uszu dotarł głos Pana Zastępów:

«Na pewno wiele domów popadnie w ruinę,

wspaniałe i wygodne – będą bez mieszkańców!

10 Bo dziesięć morgów winnicy da jeden bat^s,

a chomer^s ziarna wyda jedną efę^s».

11 Biada tym, którzy rychło wstając rano,

szukają sycery^s,

zostają do późna w noc,

[bo] wino ich rozgrzewa.

12 Nic, tylko harfy i cytry,

bębny i flety,

i wino na ich ucztach.

O dzieło Pana nie dbają

ani nie baczą na czyny rąk Jego.

13 Przeto lud mój pójdzie w niewolę przez brak rozumu;

jego dostojnicy pomrą z głodu,

a jego pospólstwo wyschnie z pragnienia.

14 5 ,14 nn Niektórzy umieszczają te wiersze po 2 ,22 . Tak, Szeol^s rozszerzył swą gardziel,

rozwarł swą paszczę nadmiernie;

wpada doń tłum miasta wspaniały

i wyjący z uciechy.

15 Poniżony będzie śmiertelnik, upokorzony człowiek,

a oczy dumnych będą spuszczone.

16 Pan Zastępów przez sąd się wywyższy,

Bóg Święty przez sprawiedliwość okaże swą świętość 5 ,16  Świętość Boga (zob. 6 ,3 n) zawiera najpierw ideę Jego absolutnej transcendencji, wyższości i odrębności od wszystkich stworzeń, tego, że Bóg przewyższa wszystko i wszystkich doskonałością swej istoty, potęgą i chwałą. Świętość Boga uzewnętrznia się przez Jego sprawiedliwość w sądzeniu i karaniu ludzi za zło, przez miłosierne wypełnienie obietnic danych Izraelowi, wreszcie przez danie ludziom uczestnictwa w swej świętości w erze mesjańskiej; por. 1 ,26 ; 4 ,3 ..

17 Baranki paść się będą jak na swym pastwisku,

i tłuste koziołki paszę znajdą w ruinach.

18 Biada tym, którzy na postronkach dla wołu 5 ,18  Wyraz popr., TM: „oszustwa”. Obraz ciężkości grzechów. ciągną nieprawości

i na powrozach uprzęży swe grzechy!

19 Tym, którzy mówią: «Prędzej! Niech przyśpieszy On swe dzieło,

byśmy zobaczyli,

niech się zbliżą i urzeczywistnią

zamiary Świętego^s Izraela,

abyśmy je poznali!»

20 Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem,

którzy uznają ciemności za światło, a światło za ciemności,

którzy uznają gorycz za słodycz, a słodycz za gorycz!

21 Biada tym, którzy się uważają za mądrych

i są sprytni we własnym mniemaniu!

22 Biada tym, którzy są bohaterami w piciu wina

i śmiałkami w mieszaniu sycery.

23 Tym, którzy za podarek uniewinniają winnego,

a sprawiedliwemu odmawiają praw.

24 Przeto jak słomę pożera język ognisty,

a siano znika w płomieniu,

tak korzeń ich będzie zgnilizną,

a kiełek ich jak pył się uniesie,

bo odrzucili Prawo Pana Zastępów

i wzgardzili tym, co mówił Święty Izraela.

25 Dlatego się rozpalił gniew Pana

przeciw Jego ludowi;

wyciągnął na niego rękę, by wymierzyć cios,

aż góry zadrżały.

Ich trupy jak gnój zaległy środek ulic.

Mimo wszystko gniew Jego się nie uśmierzył,

i ręka^s Jego jest dalej wyciągnięta.

Zapowiedź asyryjskiej inwazji na Judę 5,26-30 Dokonano ich kilka za życia Izajasza: w 735 i 732 r. przed Chr. – Tiglat-Pileser III, w 722 – Salmanassar V, w 711 – Sargon II, w 701 – Sennacheryb.

26 On zatknie chorągiew dla dalekiego narodu

i gwizdem wezwie go z krańców ziemi –

i oto on przyjdzie rączy i lekki.

27 Nie ma w nim nikogo słabego ani zmęczonego,

nikt nie drzemie ani nie śpi,

nikt nie odpina pasa ze swych bioder

ani nie ma rozerwanego rzemyka u trzewików.

28 Strzały jego ostre

i każdy łuk napięty;

kopyta jego koni są jak krzemień,

koła jego rydwanów pędzą jak huragan.

29 Jego ryk jest jak [ryk] lwicy;

on ryczy jak lwiątka.

Wydaje pomruk, porywa swą zdobycz

i umyka, a nikt mu jej nie wyrwie.

30 Szum przeciw niemu 5 ,30  Por. 10 ,12 .24 -27 ; 30 ,31 . powstanie

w ów dzień, jakby szum morza.

Wtedy spojrzymy na ziemię,

a oto przerażające ciemności,

światłość się od chmur przyćmiła.