Upadek bóstw pogańskich

46

1 Ugiął się Bel 46 ,1  Imiona bóstw babilońskich., Nebo runął!

Posągi ich włożono na zwierzęta juczne i pociągowe;

ciężary ich załadowane –

to brzemię dla zmęczonego zwierzęcia.

2 Runęły [bożki], ugięły się wszystkie,

nie mogły ocalić niosącego.

One same poszły w niewolę.

3 «Posłuchajcie Mnie, domu Jakuba,

i cała Reszto^s z domu Izraela!

Noszeni przeze Mnie od urodzenia,

piastowani od przyjścia na świat.

4 Aż do waszej starości Ja będę ten sam

i aż do siwizny Ja was podtrzymam.

Ja tak czyniłem i Ja nadal noszę,

Ja też podtrzymam was i ocalę».

Bóg niezrównany

5 Komu Mnie podobnym i równym uczynicie?

Z kim Mnie zestawicie, jakoby z podobnym?

6 Wyrzucają złoto z sakiewki

i ważą srebro na wadze.

Opłacają złotnika, żeby ulał bożka,

którego potem czczą, padając nawet na twarz.

7 Podnoszą go na barki, dźwigają,

potem go umieszczają na podstawie.

I stoi, z miejsca swego się nie ruszy.

Wołają do niego, on nie odpowiada,

nie wybawi nikogo z ucisku.

Pan włada przyszłością

8 Pamiętajcie o tym i okryjcie się wstydem!

Grzesznicy, nawróćcie^s się w sercu!

9 Wspomnijcie rzeczy minione, sprzed wieków!

Tak, Ja jestem Bogiem, i nie ma innego,

Bogiem, i nie ma takiego jak Ja.

10 Obwieszczam od początku to, co ma przyjść,

i naprzód to, co się jeszcze nie stało.

Mówię: Mój zamiar się spełni

i uczynię wszystko, co zechcę.

11 Przyzywam ze wschodu drapieżcę 46 ,11  Tj. Cyrusa.,

człowieka upatrzonego z dalekiej krainy.

Ledwie co wypowiem, już w czyn wprowadzone,

ledwie myśl powziąłem, już wykonana.

12 Słuchajcie Mnie, wy, którzy tracicie odwagę,

którym daleko do sprawiedliwości.

13 Przybliżyłem moją sprawiedliwość, już jest niedaleko,

nie opóźni się moje zbawienie.

Złożę na Syjonie^s zbawienie,

dla Izraela moją wspaniałość.