Wyrok na Tyr i Sydon

23

1 23 ,1 -4  Tekst skażony. Zapowiedziana klęska łączy się, być może, z wyprawą Asarhaddona z lat 679  i 674 . Wyrok na Tyr^s.

Jęknijcie, okręty Tarszisz^s,

bo wasza przystań [warowna] zniszczona.

Gdy z kraju Kittim 23 ,1  Tutaj Cypr. wracały,

odebrały tę wieść.

2 Jęczcie, mieszkańcy wybrzeża,

kupcy z Sydonu^s,

których posłańcy przeprawiali się przez morze

3 o bezmiernych wodach.

Ziarno znad Szichoru 23 ,3  Tj. Czarny Nil., żniwo znad Rzeki^s

było jego bogactwem

i przedmiotem handlu z narodami.

4 Zawstydź się, Sydonie,

bo morze przemówiło, <przystań morska rzekła>:

«Nie czułam bólu porodu i nie rodziłam,

nie zapewniłam wychowania chłopcom ani dziewczętom rozwoju».

5 Gdy Egipcjanie posłyszą taką wieść,

jak ta o Tyrze,

wić się będą z żalu.

6 Przeprawcie się do Tarszisz, jęczcie,

mieszkańcy wybrzeża!

7 Czy to jest wasze wesołe miasto,

którego początki sięgają dawnych czasów,

którego [mieszkańców] nogi zdążają daleko,

by się [tam] osiedlić?

8 Kto zgotował taki los Tyrowi

rozdającemu korony,

którego kupcy byli książętami,

a przekupnie 23 ,8  Dosł.: „Kananejczycy”. ludźmi szanowanymi w świecie?

9 Pan Zastępów^s to postanowił,

żeby upokorzyć pychę

całej jego świetności

i poniżyć wszystkich wielmożów świata.

10 Uprawiaj swą ziemię, o Córko Tarsziszu!

Portu już nie ma 23 ,10  „Córko Tarsziszu” – przezwisko Tyru od nazwy tego miasta handlowego; „nie ma” – tekst skażony..

11 Wyciągnął On rękę na morze,

zatrząsł królestwami,

Pan nakazał w sprawie Kanaanu,

by zburzyć jego warownie.

12 Rzekł On: «Nie będziesz się więcej radować,

Dziewico zhańbiona, Córo Sydonu!

Wstań, przepraw się do Kittim,

tam również nie zaznasz spokoju».

13 Oto kraj Chaldejczyków –

naród ten nie był [samodzielny],

Asyria go przeznaczyła dla dzikich zwierząt –

oni to wznieśli wieże oblężnicze;

zburzyli jego pałace,

obrócili go w rumowiska 23 ,13  Tekst skażony, różnie popr..

14 Zawyjcie, okręty Tarszisz,

bo wasz port spustoszony.

Poddaństwo Tyru

15 Stanie się w ów dzień, iż Tyr pójdzie w zapomnienie na siedemdziesiąt lat, według miary dni jednego króla. Pod koniec siedemdziesięciu lat przydarzy się Tyrowi, jak nierządnicy z piosenki:

16 «Weźmij cytrę, obejdź miasto,

nierządnico zapomniana!

Zagraj sprawnie, mnóż piosenki,

ażebyś się przypomniała!»

17 Dojdzie więc do tego, pod koniec siedemdziesięciu lat, że Pan nawiedzi Tyr. Ten zaś powróci do swego zarobkowania i odda się nierządowi ze wszystkimi królestwami świata na powierzchni ziemi 23 ,17  Przenośnia: stosunki handlowe Tyru.. 18 Ale jego zarobek i jego zysk będą poświęcone Panu i nie będą gromadzone ani przechowywane. Albowiem jego zarobek będzie użyty dla tych, którzy przebywają przed obliczem Pana, żeby mogli jeść do syta i przyodziewać się wystawnie.