Hymn o mądrości 28,1-28 Ten rozdział, jako odrębny poemat, przygotowuje wystąpienie Elihu i mowy Boga. Zwalcza zbyt naturalistyczne poglądy dotąd dyskutujących.

Przejawy ludzkiej mądrości

1 Istnieje kopalnia srebra

i miejsce, gdzie płuczą złoto.

2 Dobywa się z ziemi żelazo,

kamienie na miedź 28 ,2  Kopalnie miedzi były na Synaju i w krainie Edom. przetapiają,

3 kres się kładzie ciemności,

przeszukuje się wszystko dokładnie,

kamień w mroku najgłębszym.

4 Chodniki wykopał lud obcy –

ci, co nóg zapomnieli,

chwieją się zawieszeni z dala od ludzi 28 ,4  Wiersz różnie popr. i tłum..

5 Ziemię, skąd chleb pochodzi,

od dna pustoszą jak ogniem 28 ,5  Inni tłum.: „ziemia w głębi zamienia się w ogień” (domyślnie od blasku złota i drogich kamieni)..

6 Jej kamień – to złoża szafiru 28 ,6  Ściśle lapis-lazuli.,

tam także złoty jest piasek.

7 Drapieżny ptak nie zna tam ścieżki,

nie widzi jej oko sokoła;

8 nie dojdzie tam dumne zwierzę,

nawet i lew tam nie dotrze.

9 By wyciągnąć ręce po krzemień,

do gruntu przewraca się góry,

10 w skałach się kuje chodniki,

a oko widzi wszelką kosztowność.

11 Źródła rzek się tamuje,

by to, co tam ukryte, wydobyć na światło.

Nieznana droga do mądrości

12 28 ,12 -28  Człowiek zdoła wiele rzeczy odkryć, prócz Bożej mądrości. A gdzie znaleźć mądrość!

I gdzie jest siedziba wiedzy?

13 Człowiek nie zna tam drogi,

nie ma jej w ziemi żyjących.

14 Otchłań^s mówi: «Nie we mnie».

«Nie u mnie» – mówi morze.

Bezcenna jej wartość

15 28 ,15 -19  Por. Prz 3 ,14 n; 8 ,10 n. Za czyste złoto jej się nie wymienia,

zapłaty za nią nie waży się w srebrze,

16 nie zrównoważy jej złoto z Ofiru^s

ani rzadki onyks czy szafir.

17 Złoto i szkło 28 ,17  Wówczas bardzo ceniony materiał, wyrabiany w Egipcie. jej nierówne,

nie wymienisz jej na złote naczynie;

18 nie warte wspomnienia kryształ ani koral;

perły przewyższa posiadanie mądrości.

19 Złocisty topaz z Kusz^s nie da się z nią zestawić,

czyste złoto nie dorówna jej wagą.

Bóg sam ją posiada

20 Skąd więc pochodzi mądrość

i gdzie jest siedziba wiedzy?

21 Zakryta dla oczu wszystkich, co żyją,

i ptakom podniebnym nie znana.

22 Zagłada 28 ,22  Zob. przyp. do 26 ,6 . i Śmierć oświadczają:

«Do naszych uszu doszedł odgłos jej sławy».

23 Droga tam Bogu wiadoma,

On tylko zna jej siedzibę;

24 On krańce ziemi przenika,

bo widzi wszystko, co jest pod niebem.

25 Gdy wagę wiatru ustalał,

wodom miarę określał,

26 wyznaczał prawo deszczowi

i drogę – błyskawicy gromów,

27 wtedy ją widział i zmierzył,

wtenczas ją zbadał dokładnie.

28 A do człowieka powiedział:

«Bojaźń Boża – zaiste mądrością,

roztropnością zaś – zła unikanie».