Apokalipsa św. Jana Apostoła
Dziewiczy orszak Baranka 14,1-5 Obraz niebiańskiej świętości Kościoła na ziemi.
1 Potem ujrzałem:
A oto Baranek stojący na górze Syjons,
a z Nim sto czterdzieści cztery tysiące 14 ,1 Zob. 7 ,3 -8 z przyp.; 14 ,3 nn.,
mające imięs Jego i imię Jego Ojca wypisane na czołach.
2 I usłyszałem głos z nieba, jakby głos mnogich wód
i jakby głos wielkiego gromu.
A głos, który usłyszałem, [brzmiał tak,] jak gdyby harfiarze uderzali w swe harfy.
3 I śpiewają jakby pieśń nową przed tronem
i przed czterema Istotami żyjącymi, i przed Starcami:
a nikt tej pieśni nie mógł się nauczyć
prócz stu czterdziestu czterech tysięcy 14 ,3 Por. 7 ,4 . –
wykupionych z ziemi.
4 To ci, którzy obcowaniem z kobietami się nie splamili:
bo są dziewiczy;
14 ,4 Dziewiczy jest Kościół w swej wierności Chrystusowi, tak jak odstępstwo Pismo Święte określa mianem cudzołóstwa; zob. 2 ,20 . Zarówno męczeństwo (7 ,14 ), jak i dziewictwo charakteryzuje chrześcijan, oczywiście w niejednakowym stopniu.ci, którzy Barankowi towarzyszą, dokądkolwiek idzie;
ci spośród ludzi zostali wykupieni
na pierwociny dla Boga i dla Baranka,
5 a w ustach ich kłamstwa nie znaleziono:
są bez zarzutu.
Zapowiedź godziny sądu
6 Potem ujrzałem lecącego przez środek nieba innego anioła,
mającego ogłosić odwieczną Dobrą Nowinę
wśród tych, którzy siedzą na ziemi,
wśród każdego narodu, szczepu, języka i ludu.
7 Wołał on głosem donośnym:
«Ulęknijcie się Boga i oddajcie Mu chwałę,
bo godzina sądu Jego nadeszła,
i oddajcie pokłon Temu, co niebo uczynił i ziemię,
i morze, i źródła wód!»
8 A inny anioł, drugi, przyszedł w ślad za nim, mówiąc:
«Upadł, upadł Wielki Babilon 14 ,8 Jak u proroków (Iz 21 ,9 ; Jr 51 ,8 ; Dn 4 ,27 ) symbol mocarstwa wrogiego Bogu, tutaj przede wszystkim – Rzymu; por. rozdz. 17 n.,
co winem zapalczywości swego nierządu
napoił wszystkie narody!»
9 A inny anioł, trzeci, przyszedł w ślad za nimi,
mówiąc donośnym głosem:
«Jeśli ktoś wielbi Bestię i jej obraz
i bierze sobie jej znamię na czoło lub rękę,
10 ten również będzie pić wino zapalczywości Boga,
przygotowane bez rozcieńczenia, w kielichu Jego gniewu;
i będzie katowany ogniem i siarką
wobec świętych aniołów
i wobec Baranka.
11 A dym ich katuszy na wieki wieków się wznosi,
i nie mają odpoczynku we dnie ani w nocy
czciciele Bestii i jej obrazu,
i ten, kto bierze znamię jej imienia».
12 Tu się okazuje wytrwałość świętychs,
tych, którzy strzegą przykazań Boga i wiary Jezusa.
13 I usłyszałem głos z nieba, który mówił:
«Napisz:
Błogosławieni, którzy w Panu umierają – już teraz 14 ,13 Zbawieni dostępują nagrody za czyny „już teraz”, tzn. przed paruzją; por. Łk 16 ,22 ; 23 ,43 ; 2 Kor 5 ,6 -10 ; Flp 1 ,21 nn..
Zaiste, mówi Duch, niech odpoczną od swoich mozołów,
bo idą wraz z nimi ich czyny».
Żniwo i winobranie 14,14-20 Alegoria Sądu Ostatecznego. „Żniwo” dotyczy zbawionych (por. Mt 9,37n; 13,30.39; Mk 4,29; Łk 10,2; J 4,35-38), deptanie zaś tłoczni po obraniu „winorośli ziemi” oznacza potępienie; por. Iz 63,2-6; Jl 4,13. Sędzią jest Mesjasz; por. Dn 7,13.
14 Potem ujrzałem:
oto biały obłok –
a Siedzący na obłoku, podobny do Syna Człowieczego,
miał złoty wieniec na głowie
i w ręku ostry sierp.
15 I wyszedł inny anioł ze świątyni,
wołając głosem donośnym do Siedzącego na obłoku:
«Zapuść Twój sierp i żniwa dokonaj,
bo przyszła już pora dokonać żniwa,
bo dojrzało żniwo na ziemi!»
16 A Siedzący na obłoku rzucił swój sierp na ziemię
i ziemia została zżęta.
17 I wyszedł inny anioł ze świątyni, która jest w niebie,
i on miał ostry sierp.
18 I wyszedł inny anioł od ołtarza,
mający władzę nad ogniem 14 ,18 Zapewne aluzja do kary wiecznej.,
i donośnie zawołał do trzymającego ostry sierp:
«Zapuść twój ostry sierp
i poobcinaj grona winorośli ziemi,
bo jagody jej dojrzały!»
19 I rzucił anioł swój sierp na ziemię,
i obrał z gron winorośl ziemi,
i wrzucił je do tłoczni Bożego gniewu – ogromnej.
20 I wydeptano tłocznię poza miastem,
a z tłoczni krew wytrysnęła aż po wędzidła koni
na [odległość] tysiąca i sześciuset stadióws 14 ,20 Liczba symbolizuje ogólnoświatowe rozmiary klęski wrogów Boga; por. 19 ,15 -19 ..