DRUGA KSIĘGA KRONIK

SALOMON

Salomon składa Bogu ofiary i modli się o mądrość

1 Umocnił się potem Salomon, syn Dawida, w swojej władzy królewskiej, a Pan, Bóg jego, był z nim i bardzo go wywyższył. 2 Przemówił wówczas Salomon do całego Izraela, do tysiączników i setników, do sędziów i do wszystkich książąt całego Izraela, naczelników rodów. 3 1 ,3 -12  Por. 1  Krl 3 ,4 -15 , gdzie jest dwukrotna wzmianka, że to był sen. Poszedł potem Salomon i z nim całe zgromadzenie na wyżynę^s, która jest w Gibeonie, ponieważ tam był Namiot Spotkania z Bogiem sporządzony przez Mojżesza, sługę Pańskiego, na pustyni. 4 Jednakże Arkę Bożą przeniósł Dawid z Kiriat-Jearim na miejsce przez siebie przygotowane dla niej, rozbił bowiem dla niej namiot w Jerozolimie. 5 Tam 1 ,5  Tzn. w Gibeonie; por. Wj 27 ,1 n; 31 ,2 . przed przybytkiem Pana znajdował się ołtarz z brązu, który wykonał Besaleel, syn Uriego, syna Chura. Do Pana po radę poszedł Salomon wraz ze zgromadzeniem. 6 Wszedł tam Salomon przed oblicze Pana na ów ołtarz z brązu 1 ,6  Mowa o pomoście na wysokości paleniska. Inni tłum.: „złożył ofiarę na ołtarzu” (dwukrotnie)., który należy do Namiotu Spotkania, i kazał złożyć na nim tysiąc ofiar całopalnych. 7 Tej to nocy ukazał się Bóg Salomonowi i rzekł: «Proś o to, co mam ci dać». 8 A Salomon odrzekł Bogu: «Tyś okazywał mojemu ojcu, Dawidowi, wielką łaskę, a mnie uczyniłeś w miejsce jego królem. 9 Teraz, Panie Boże, niech się wypełni Twoje słowo dane mojemu ojcu, Dawidowi, bo Ty sprawiłeś, iż jestem królem nad narodem tak licznym, jak proch ziemi. 10 Teraz udziel mi mądrości i wiedzy, abym mógł występować wobec tego ludu; któż bowiem zdoła sądzić ten lud Twój tak wielki?» 11 Wówczas odpowiedział Bóg Salomonowi: «Ponieważ to jest w twoim sercu, a nie prosiłeś o bogactwo, o skarby i chwałę, ani o śmierć tych, którzy cię nienawidzą, ani o długie życie, ale prosiłeś dla siebie o mądrość i wiedzę, aby sądzić mój lud, nad którym ustanowiłem cię królem, 12 przeto daję ci mądrość i wiedzę, ponadto obdaruję cię bogactwem, skarbami i chwałą, jakich nie mieli królowie przed tobą i nie będą mieli po tobie». 13 Odszedł wówczas Salomon z wyżyny, która jest w Gibeonie, sprzed Namiotu Spotkania, do Jerozolimy i panował nad Izraelem. 14 Powiększył następnie Salomon liczbę rydwanów oraz jezdnych, tak że miał tysiąc czterysta rydwanów i dwanaście tysięcy jezdnych. Rozmieścił ich w miastach rydwanów i przy królu w Jerozolimie 1 ,14  Por. 9 ,25 ; 1  Krl 10 ,26 -29 . Na tych rydwanach dwukołowych, ciągniętych przez konie, stali trzej uzbrojeni żołnierze, z których jeden powoził.. 15 Złożył zaś król srebra i złota w Jerozolimie jak kamieni, a cedrów tak wiele, jak sykomor w Szefeli. 16 Konie, które posiadał, Salomon sprowadzał z Egiptu 1 ,16  Inni popr. na „Musur”; zob. 1  Krl 10 ,28 . i z Koa; wędrowni kupcy króla sprowadzali je za pieniądze z Koa. 17 Przybywali i przywozili z Egiptu: rydwany za sześćset syklów^s, konie zaś za sto pięćdziesiąt. Tak samo za ich pośrednictwem sprowadzano je dla wszystkich królów chittyckich i aramejskich. 18 Rozkazał też Salomon, aby wybudowano dom dla imienia^s Pańskiego, a dla niego samego pałac królewski.